Wieś najbardziej ukrztałtowała się w średniowieczu, ale najstarsze ślady życia człowieka na tych terenach sięgają epoki młodego brązu - co udowodniono na podstawie odkrytego w jej obrębie cmentarzyska popielcowego.
W przeszłości wieś stanowiła lenno, częściowo należała do zakonu joannitów. Lekowo było również miejscem jednej z bitew między oddziałami pruskimi a rosyjskimi w czasie wojny siedmioletniej.
W XVIII w. wzniesiono ryglowy kościół obsadzony za rekomendacją braci Ditlewa i Martina von Leckow, natomiast w II połowie XIX w. wybudowano pałac.
W 1882 r. w Lekowie istniał duży folwark, krochmalnia parowa i cegielnia.
Przed II wojną światową majątek ziemski liczył 922 ha, a w Lekowie żyło 465 osób.
Lekowo zostało wyzwolone w dniach 2 - 4 marca 1945 r.
Do 1954 r. Lekowo było siedzibą władz gminnych w powiecie białogardzkim.